Kuzine birkaç yaşında :)

Çoktan geçen blog yıl dönümü.
Hikaye; 2004 yılının son aylarında arkadaş toplantımız için farklı salata tarifleri ararken Portakal Ağacı'nı ve tarif defterini bulmamla başlar. Tea Time, Ev Cini, Tarçın'nın Mutfağını onların verdiği linkleri uzun süre sessiz okur olarak hergün izledim. Yeni açılan bütün blogların neredeyse ilk yazılarını okur oldum.

Tea Time da gördüğüm gül tatlısını yaptıktan sonra o heyecanla açtığım kahvalti isimli bir bloğum oldu :)) ( itiraf ediyorum denemek için tea-time gül tatlısı tarifini copy-past yapmıştım) Bloğu açtım ve öylece kaldı :))
çünkü ne mail adresimin şifresini ne de kullanıcı şifremi hiç ama hiç hatırlayamadım.

Uzun süredir düşünüp de almaya cesaret edemediğim ekmek makinesini tarçına gelen yorumlardan cesaretlenip aldım birçok kişinin yaşadığı ekmek yapma sorunlarını hiç yaşamadan mis ekmekler yapmaya başladığım gün yeni blogda, ben de yaptıklarımı paylaşmak istedim. Blogcudan kuzine isimli bloğumu açtım, uzun süre oradan yemek bloglarını, günlükleri izledim, yazılar yazdım. Bloğuma ilk yorum yazan Pınar oldu gelen yorumlara cevap yazılması gerektiğini bilmediğimden :)) cevap yazmadan okudum.

Blogcu macerası sayfamda reklam logosu görünceye kadar sürdü. O gün orada yazmaktan vazgeçtim. Bütün arşivimi silerek Bizim Kuzineye yazmaya başladım

Önceleri yazılan yorumlar çok ilginç gelmişti; şekercim, canımcım, cicimcim, 2 kaşık da şundan koydum, 3 kaşık da bundan hımmm süper oldu, ellerine sağlık ... :))) sohbetleri benden çok uzakken, gülerek, eğlenerek okudum.

Bir şey daha itiraf ediyorum; başlangıçta bu sohbetlerle eğlenirken, ( bana kızmayın artık böyle düşünmüyorum) sonraları bir çoğunun ne kadar içtenlikle, samimiyetle, bildiğini paylaşmak için yazıldığını hissetmeye başladım, zamanla blog yazanların ve yorum bırakanların bir çoğunun ne kadar içten olduklarını gördüm.

Bazen türkçe isimlerinin ne olduğunu bilemediğim ülkelerden, Türkiye'nin birçok ilinden bloğumu ziyaret edenleri gördükçe bıraktıkları yorumları okudukça çok ama çok mutlu oluyorum. Bunu yazmadan geçemiyeceğim Surinam'lı ziyaretçimi çok merak ediyorum :)

Komşularım gibi hatta daha da yakın arkadaşlarım gibi görmeye başladım. Kimi zaman komşularımdan bile haberim olmazken, burada hasta ziyareti, doğum ziyareti, en yakın zamanda kavuşursunuz ziyareti, bebek dişi ziyareti, teselli ziyareti, tebrik ziyartleri...
yaparken buldum kendimi :))) O kadar çok şey paylaşıldı ki;


Evcininden ne yaparsan yap en mükemmelini bilinçli yap,
pastacıda, gelinciklerde kendini nasıl geliştirdiklerini,
Kedili mutfaklar oya'dan mutfağı keyifli hale getirmeyi,
Sibel'in Kahvesin'den farklı ekmekler yapmasını, gezi yazılarındaki sıcaklığı,
amatör blog yazarlığından profesyonelliğe geçişlerini,
Mutfakta Zen Tijen'den dergi tadında araştırmalarını gezi yazılarını,
Hanimiş'den farklı, pasta tekniklerini evde yapabilmeyi,
Nane Limon'da asla denemeye cesaret edemeyeceğim tariflerin yapılışını gördüm,
Bebek bekleyenleri,
Çocukların gözlerimizin önünde büyümelerini,
Yurt dışından yazan arkadaşların nasıl memleket özlemi yaşadıklarını, zamanında farkedemediğim neleri özlediklerini....
aklıma gelmeyen daha neler sevinçler, heyecanlar, üzüntüler...paylaşıldı

keşke daha güzel ifade edebilseydim dedim ya yaptım bir kendini bilmezlik, açtım bir blog.
Daha ne kadar sürer bilemiyorum ama çoğalan arkadaşlarla, arkadaşlıklarla devam etmesini isterim. Sizde neler hissettiğinizi yazarmısınız ? Sevgiler.