BİRAZ ABARTTIM SANIRIM , FEEMİ GELDİİİ

Tatlı tatlı tatil yazılarını yazıyordum, havaların birden değişmesiyle, bıraktım gezi yazılarını, oysa anlatacak ne kadar çok şeyim vardı. Şimdi kışa hazırlıklanıyorum, nedense de çok severim kışa hazırlanmayı.

Şimdi tam zamanı olgun domateslerden istenilen miktarlarda alınır, Benim ne kadar aldığımı sormayın ben galiba abarttım :)) Akşam pazarına gittim erik domateslerden aradım küçük ve eziklerdi, bende ayni fiatta olan kocaman kocaman Çanakkale domateslerinden aldım:) tezgahın önüne seçerek dizilen, domatesler kalmıştı. Baktım hepsi çok güzel, eziği yok hepsini alıyorum, tartarmısınız dedim :)) tarttılar 70 kg geldi :))) hiç o kadar geleceğini tahmin edemedim, geri de bırakamadım, baktım arabaya taşıyorlar, annem şaşkın ben şaşkın domatesleri aldık, sonra ne mi yaptık? bütün bir Cumartesi 70 kg domatesle uğraşarak, annemin söylenmelerini dinleyerek, kendi kendime kızarak geçti ama yorgunluk gidince "iyi ki yapmışım dedim" kendime.

Domatesler (70 kg) yıkanır, sıcak suya atılarak kabuklarının daha çabuk ve ince soyulur. Soyulan domatesler küp küp doğranır. Doğranan domatesler, kavanozlara doldurulur, (sıkıştırılarak doldurulur) üzerlerine çay kaşığının ucu ile tuz eklenir. Kavanozların ağız kısımları temizlenir ve kapakları sıkıca kapatılır. Daha sonra 1 saat kadar kaynatılır. (Kaynamaya başlamasından 1 saat)

(Fotoğraflar işin yarısında çekilmiştir bir bu kadar daha konserve çıkmıştır)

Pazar günü babama verdiğim sözümü tuttum. Hıdırelleze gitmek istediğimiz Fehmi' lerin köyüne gittik, yola çıkarken hava kapalı, yağmurluydu, Bartın'da kızı karşıladı bizi köylerine doğru yola çıktık.

Çok uzun yıllar sonra gördüm Fehmi amcayı, hiç yaşlanmamış dimdik ayakta ayni güleç yüzlü, çipil çipil mavi bakışlı, çocukları çalışmak için başka şehirlere gitmiş, yalnız kalmışlar kocadık biz diyor ama hiç de kocamamış. Bu dünya tatlısı küçük kız en küçük torunu.

Annemler bizi Fehmi amca'ya bırakıp sinemaya akşam matinesine giderlermiş. Bunu da dün öğrendim. Hiç hatırlayamadığım akrabaları hastahaneye geldiklerinde bizde kalırlarmış, onlar küçükken yaptıklarımızı hiç unutmamışlar, çocukluğumuzu dün gibi hatırlıyorlar, onlar anlattıkça şaşıp kalıyoruz, biryandan da gülüyoruz pek de yaramazmışım. Eskilerden konuşuldu, uzun zamandır haber alınamayanlardan haberler alındı, köydeki işsizlikten, gençlerin göçtüğünden bahsedildi.

Evleri şimdilerde kaldımı bilmem mutfağında ocağı olan köy evlerinden. Serin puslu bir günde ocağın başında oturup, bütün maharetini sergileyen Femi amcanın hanımının gözleme yapışını izledim.

Çenesinin kırıldığını hatırladım, kocası Feemi kırmış çenesini, korkutmak için vurmuş ama ne kadar güçlü kuvvetli olduğunu unutmuş, çenesi kırılmış kadıncağızın, utangaç utangaç getirmişti bize; annem doktora getirsin diye. Şimdi diyor hanımı; ben furuyom (vuruyorum) valla başına başına diyor :)) güldürüyor bizi.

Dayanamadım, odun ateşi ile yapılan mis gibi kokan gözlemelere fazlasıyla yenildi, öğle sonrası güneş açtı, köyün içinde ve ırmak kenarına yürüyüş yaptık. Üşümeseydim ayağımı suya sokup fotoğraf alırdım dedim, teyzelerden biri ben senin için ayaklarımı suya sokarım dedi izin aldım fotoğrafını yayınlamak için.

anlatıyor bıldır yaptım odunları diyor, bu yıl da yeter.